زندگی برای لذت!!

نمیشه آقاجان! نمیشه. اصرار بیهوده نکن! نمیشه دیگه. الکی به خودم فشار بیارم که چی؟ وقتی نمیشه خوب همینه که هست.

من انقدر که تو زندگیم، فکر کردم ماه شبا از اون بالا روی زمین چی می بینه که هی چشماش از تعجب گشاد می شه، یا توی پارک آدما رو نگاه کردم و سعی کردم از قیافه هاشون تصور کنم چی کارن یا ازشون شخصیت داستان در میاد یا نه، انقدر که خودم رو تو اون صحنه ای که فروغ فرخزاد خودکشی کرد تصور کردم یا فکر کردم وقتی از بالا یه برج 100 طبقه پرت شی پایین وسط راه به چه چیزایی ممکنه فکر کنی، یا اینکه اون بچه گربه کوره که واسه خاطر بنایی مجبور شدیم بیرونش کنیم حالا با چشمای کورش چجوری می پره بالای دیوار یا اینکه اون پسر بچه هه تو پارک که فال می فروشه و یک قران هم بیشتر از پولش ازت قبول نمی کنه چند سال بعد که پول فروش فال کفاف زندگیشو نداد چه کارایی ممکنه بکنه، یا اینکه بعضی شبا که دیگه خیلی دیر بوده چشمامو بستم و به مزه ی پیتزا مخصوص سفیر شیراز فکر کردم تا فردا ... یا هزار تا چیز عجیب و غریب دیگه، به هیچ چیز دیگه ای فکر نمی کنم.

انقدر با خودم کنار اومدم که زندگی برای لذت! بخاطرش هم وسط راه اگه احساس کنم اشتباه کردم سریع سر فرمونو می چرخونم یه راه دیگه که منظره هاش قشنگ تر باشه. حالا مامانم بعد صد بار بهش گفتن، پشت تلفن به این و اون بسپاره واسه من کار مهندسی کامپیوتر پیدا کنن یا نه فرقی برام نمی کنه. چون می دونم دیگه پامو تو اون ورطه نمی ذارم. کار یا تو دفتر مجله یا انتشارات!

یادمه دوران دانشجویی هر وقت بر می گشتم تهران مامانم یا سریع لباسامو عوض می کرد یا مدل موهامو. بعدم زود لباسای قبلی رو یا می نداخت دور یا پاره می کرد بشه دستمال گردگیری! خودشم می دونست از من تو این زمینه ها بخاری بلند نمی شه.

خوب نمی شه دیگه! یعنی کاش میشد هاااا!! ولی خوب نمیشه. ذهن من کلا تو فضا سیر می کنه.
قبول دارم اینطور زندگی عادی نیست. ولی فکرشو که بکنی کلی باحاله واسه خودش! من که راضیم.

پی نوشت: شدیدا در زمینه ی موسیقی غیر ایرانی ضعیفم. از هر چی لذت می برین به منم معرفی کنین لطفا