دسته ی چرخ فلک

فرقی نداره انگشتتو رو به کدوم سمت آسمون بگیری. اگه چشماتو ببندی و دست دراز شدتو و انگشت اشارتو بگیری برو به آسمون و چند دور، دور خودت بچرخی، وقتی چشماتو باز کنی مطمئن باش که داری مستقیم به یک ستاره اشاره می کنی.

ستاره ها مثل ماهیای گیر افتاده توی تنگ هر شب و هر شب ساکن ایستادن سر جاشون تو دریای لاجوردی و مستقیم نگاه می کنن. فقط گاهی شاید چشمکی بزنن. هیچوقت نفهمیدم ماهیا انقدر دقیق به چی نگاه می کنن و تو چه فکرین! که چشم از تصویر تکراری روبرو بر نمیدارن. بعضیا می گن ماهیا دارن توی شیشه ی تنگ عکس خودشونو نگاه می کنن. شایدم فکر می کنن یه ماهی دیگست که جلوشون ایستاده. تمام ماهیای ساکن عاشقن! عاشق ماهی توی شیشه.

ستاره ها هم حتما عاشقن. وگر نه چشم از زمین بر میداشتن. شاید ستاره ها هم عکس خودشونو تو آب دریا ها و رودخونه ها و حوض ها می بینن. شایدم ماهیا رو با ستاره اشتباه می گیرن و فکر می کنن اینجا یه آسمون دیگست. ستاره های بیدار کویر هم یا دونه های شن معلق تو باد رو می بینن یا عکسشونو تو سراب کویر.

طفلی ماهی های توی تنگ و ستاره های آسمون خبر ندارن نه ماهی عاشقی هست و نه جفت ستاره ای. و انقدر برای معشوق خیالیشون بوسه می فرستن و چشمک می زنن و انقدر منتظر جفتشون می مونن تا جسد خمیدشون سبک بشه یا نورشون تو تاریکی آسمون خاموش. خدا کنه خوشحال باشن که از عشق می میرن.

خدایان زمین و آسمون هر سال از بین ماهیا و ستاره ها قربانی می گیرن تا دسته چرخ فلک رو بچرخونن...